หลอดอาหาร เชื่อมต่อคอหอยกับส่วนหัวใจของกระเพาะอาหาร เป็นท่อกล้ามเนื้อที่บุภายในด้วยเยื่อเมือก หลอดอาหาร เริ่มต้นที่ระดับขอบล่างของกระดูกอ่อน คริคอยด์ ซึ่งตรงกับขอบล่างของกระดูกคอที่หก หลอดอาหารเข้าสู่เมดิแอสตินัมหลังที่ระดับกระดูกสันหลังทรวงอก และออกจากเมดิแอสตินัมผ่านช่องเปิดของไดอะแฟรมที่ระดับกระดูกสันหลังทรวงอก 9 ถึง 10 การเปลี่ยนแปลงของหลอดอาหารไปยังกระเพาะอาหารนั้นถูกฉายไปทางซ้ายของกระดูกสันนอก
ที่ระดับกระดูกซี่โครง 7 และจากด้านหลัง ไปทางซ้ายของกระดูกสันหลังทรวงอก 11 ถึง 12 ความยาวของหลอดอาหารคือ 25 ถึง 30 เซนติเมตร ในผู้ชาย 23 ถึง 24 เซนติเมตร ในผู้หญิง ความหนาของผนัง 3 ถึง 4 มิลลิเมตร ในทางกายวิภาคหลอดอาหารแบ่งออกเป็น 3 ส่วน ปากมดลูก จากจุดเริ่มต้นถึงทางเข้าประจันหลังยาว 5 ถึง 6 เซนติเมตร ทรวงอกผ่านอกถึงไดอะแฟรมยาว 17 เซนติเมตร และช่องท้องจากทางออกกะบังลมเพื่อเชื่อมต่อกับส่วนหัวใจของกระเพาะอาหาร
ความยาว 2 ถึง 4 เซนติเมตร ความยาวของเส้นทางจากฟันหน้าไปจนถึงทางเข้าของกระเพาะอาหารคือ 40 ถึง 42 เซนติเมตร มีการบีบรัดทางสรีรวิทยา 4 ประการในหลอดอาหาร ในสถานที่แคบเส้นผ่านศูนย์กลางของหลอดอาหารคือ 14 มิลลิเมตร ในแผนกอื่นๆ คือ 19 ถึง 20 มิลลิเมตร สิ่งแปลกปลอมที่กลืนเข้าไป อาหารชิ้นใหญ่มีแนวโน้มที่จะติดอยู่ในที่แคบ ด่างและกรดที่ยอมรับได้ทำหน้าที่อย่างเข้มข้นมากขึ้น. ความดันในหลอดอาหารอยู่ในช่วงตั้งแต่ 0 ถึง 40 มิลลิเมตร
โครงสร้างของหลอดอาหารโดยทั่วไปจะสอดคล้องกับโครงสร้างของระบบทางเดินอาหาร ในผนังเยื่อเมือก ใต้เยื่อเมือก กล้ามเนื้อและเนื้อเยื่อเกี่ยวพันด้านนอกมีความโดดเด่น ปริมาณเลือดของหลอดอาหารที่มีเลือดแดงมาจากกิ่งก้านของหลอดเลือดแดง ใต้คลาเวียน หลอดเลือดแดงต่อมไทรอยด์ หลอดเลือดแดงระหว่างซี่โครง กิ่งหลอดอาหารของหลอดเลือดแดงใหญ่ หลอดเลือดแดงหลอดลม กิ่งก้านของหลอดเลือดแดง ไข้เลือดออก และกระเพาะอาหาร
การไหลเวียนของเลือดดำเกิดขึ้นผ่านทางหลอดเลือดดำ ต่อมไทรอยด์ส่วนล่าง เยื่อหุ้มหัวใจ กลางหลังและกะบังลม เส้นเลือดของส่วนท้องของหลอดอาหารเชื่อมต่อโดยตรงกับเส้นเลือดของกระเพาะอาหารและหลอดเลือดดำพอร์ทัลพวกมันทำ อะนัสโตโมซิส ระหว่างระบบของหลอดเลือดดำพอร์ทัลและ เมดิแอสตินัมหลัง และต่อมน้ำเหลืองในกระเพาะอาหาร ส่วนหนึ่งของท่อน้ำเหลืองของ
หลอดอาหารเปิดเข้าสู่ท่อทรวงอกโดยตรง การปกคลุมด้วยเส้นของหลอดอาหารจัดทำโดยระบบประสาทกระซิกและเห็นอกเห็นใจ เส้นใยประสาทของทั้งสองระบบบนพื้นผิวของหลอดอาหารก่อให้เกิดช่องท้องส่วนหน้าและส่วนหลัง ส่วนคอของหลอดอาหารนั้นเกิดจากเส้นประสาทที่เกิดซ้ำ หลอดอาหารที่ผ่านเมดิแอสตินัมด้านหลังอยู่ใกล้หรือสัมผัสกับอวัยวะสำคัญ หลอดลม หลอดลมด้านซ้าย หลอดเลือดแดงทั่วไป ท่อน้ำเหลืองทรวงอก เยื่อหุ้มหัวใจ
ลำต้นของเส้นประสาทเวกัส ส่วนทรวงอกของคอลัมน์เส้นขอบซิมพาเทติก ปอด เยื่อหุ้มปอด กะบังลม หลอดเลือดดำกลวงบนและล่างซึ่งมีความสำคัญทางคลินิกอย่างมาก การทำงานของหลอดอาหาร ความสำคัญทางสรีรวิทยาของหลอดอาหารคือการนำอาหารที่กลืนเข้าไปจากโพรงคอหอยไปยังกระเพาะอาหาร และในบางกรณีในทิศทางตรงกันข้าม เรอ อาเจียน กระบวนการกลืนเป็นปฏิกิริยาสะท้อนกลับที่ซับซ้อน
การโจมตีเกิดขึ้นโดยสมัครใจ และตั้งแต่วินาทีที่อาหารเข้าสู่ส่วนโค้งเพดานปาก มันจะกลายเป็นโดยไม่สมัครใจรีเฟล็กซ์สามารถทำได้ในความฝันและในสภาวะหมดสติ โดยการหดตัวของกล้ามเนื้อคอหอยอาหารจะถูกผลักเข้าไปในหลอดอาหารหลังจากนั้นกล้ามเนื้อหูรูดของคอหอย หลอดอาหารจะปิดทันที อาหารเคลื่อนที่ผ่านหลอดอาหารเนื่องจากการบีบตัวของกล้ามเนื้อหลอดอาหารและเนื่องจากแรงโน้มถ่วง คลื่นของ การบีบตัวของกล้ามเนื้อ
เคลื่อนจากบนลงล่างด้วยความเร็ว 2 ถึง 4 เซนติเมตรต่อวินาที อาหารเหลวผ่านหลอดอาหารเป็นเวลา 1 ถึง 3 วินาที ก้อนเนื้อหนาแน่นมาถึงกระเพาะอาหารภายใน 6 ถึง 10 วินาที กล้ามเนื้อหูรูดหัวใจจะปิดอยู่เสมอและจะเปิดเมื่ออาหารผ่านเข้าไปเท่านั้น สิ่งนี้จะป้องกันไม่ให้หลอดอาหารถูกโยนเข้าไปในกระเพาะอาหารของอาหารและน้ำย่อย หากกล้ามเนื้อหูรูดไม่ปิดพอ การไหลย้อนของสารในกระเพาะอาหารจะทำให้หลอดอาหารระคายเคืองและรู้สึกแสบร้อนในช่องอก
การตรวจสอบวิธีการตรวจสอบหลอดอาหารแบบมีวัตถุประสงค์ให้ข้อมูลที่ จำกัดเนื่องจากตำแหน่งที่อยู่ลึก การวินิจฉัยโรคของหลอดอาหารส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับสัญญาณทางพยาธิวิทยา การตรวจด้วยเครื่องมือและเอกซเรย์ ในระหว่างการตรวจทั่วไปจากมุมมองของพยาธิสภาพที่เป็นไปได้ของหลอดอาหาร ควรให้ความสนใจกับน้ำหนักตัวของผู้ป่วย สีและสภาพของผิวหนัง ทูร์กอร์ ตลอดจนความสามารถของผู้ป่วยในการกลืนอาหารเหลวและอาหารแข็ง
เป็นไปได้ที่จะตรวจสอบความชัดเจนของหลอดอาหารโดยการทดลองโดยเชิญผู้ป่วยให้จิบน้ำและหลังจากนั้นไม่กี่นาทีจะต้องกลืนขนมปังซึ่งหลังจากเคี้ยวโดยไม่ต้องดื่มน้ำ เมื่อกลืน แพทย์จะตรวจสอบสีหน้าของผู้ป่วยอย่างละเอียด การเคลื่อนไหวช่วยของเขาในขณะที่กลืนอาหารและระยะเวลาของการจิบ ในคนสุขภาพดีโภชนาการสมวัย ผิวพรรณสะอาด ผิวหนังเต่งตึงอวัยวะต่างๆ ของผิวหนังอยู่ในสภาพปกติ
การเคลื่อนไหวของการกลืนในกรณีที่ไม่มีพยาธิสภาพของช่องปาก คอหอย และหลอดอาหาร ผู้ป่วยกลืนของเหลวและเคี้ยวอาหารแข็งได้ง่ายเท่าๆ กัน ยาลูกกลอนผ่านหลอดอาหารได้อย่างอิสระ รวดเร็ว และไม่เจ็บปวด พยาธิวิทยาของหลอดอาหาร กล้ามเนื้อกระตุก ผนังอวัยวะ การอักเสบ แผล การหดตัวของสารอินทรีย์ แผลเป็น เนื้องอก อคาเลเซีย นำไปสู่การขาดสารอาหาร การสูญเสียน้ำหนัก ผิวซีดและลดลงของทูร์กอร์ นี่เป็นเพราะการละเมิด
การแจ้งเตือนของหลอดอาหาร ความเจ็บปวดเมื่อกลืนอาเจียนบ่อย เนื่องจากมีเลือดออกจากแผลบวมและมึนเมา ความผิดปกติของการกลืน กลืนลำบากคือการไม่สามารถจิบ การละเมิดการเคลื่อนไหวของลูกกลอนอาหารในคอหอยและหลอดอาหาร เช่นเดียวกับความรู้สึกไม่สบายที่เกี่ยวข้องกับการเก็บอาหารในคอหอยและหลอดอาหาร อาการกลืนลำบากเป็นอาการทั่วไปของพยาธิสภาพของหลอดอาหาร แต่ยังรวมถึงพยาธิสภาพของช่องปากและคอหอยด้วย
ปากแห้งอย่างรุนแรง ปากเปื่อย กลอสอักเสบ ต่อมทอนซิลอักเสบ อักเสบ กล่องเสียงอักเสบ เช่นเดียวกับวัณโรคและซิฟิลิสของช่องปากและคอหอย ความผิดปกติของการกลืนอาจเกิดจากภาวะอัมพาตของกล้ามเนื้อที่เกี่ยวข้องกับการกลืน รวมถึงการไม่ประสานกันในการทำงานระหว่างโรคฮิสทีเรีย ภาวะกลืนลำบากในช่องปาก
บทความที่น่าสนใจ : ความประทับใจ วิธีสร้างความประทับใจให้ใครสักคนในเดตแรก
